هم‌زمان با ادامۀ فعالیت‌های بنیاد در زمینۀ تأمین نیازهای مالی و مادی قشر بی‌بضاعت جامعه، یک ماه پخش افطاری در کلیۀ مناطق محروم شهر بزرگ تهران فضای بنیاد خیریه نیکوکاران شریف را در موج عظیمی از عشق و علاقه به ایتام و نیازمندان فرو برد.
مددکاران و دست‌اندرکاران بنیاد هم‌چون سنوات گذشته با پخش روزانه ۱۰۰۰ الی ۲۰۰۰ پرس غذا به هنگام افطار، در ثواب یک روز روزه‌داری و نیز در شادی و لبخند غریبانۀ کسانی که سفرۀ آن شبشان بوی غذای گرم می‌داد؛ سهیم شدند.
به گزارش واحد مشارکت‌های مردمی بنیاد، اعضای خانوادۀ نیکوکاران شریف که خود میهمان خدای مهربان بودند، عزیزانی را که در هیاهوی وحشتناک زندگی این روزها یاد و چهره‌شان کم‌رنگ شده بودند، میهمان این مؤسسه مردم‌نهاد کردند.
بخشی از این دوستان ایتامی بودند که نبود پدر یا مادر دنیا را گویی برای آنها خالی از سکنه کرده بود! بخشی دیگر از این عزیزان “کودکان کار” بودند؛ همان‌هایی که آرامششان در کوچه‌های بی‌رحم فقر و نداری به باد فنا رفته بود و تنها چیزی که از آنها در خاطرت می‌ماند؛ همان لبخند تلخی بود که با فروش یک شاخه گل در پشت چراغ قرمز با دریافت اسکناسی پاره و کهنه، در چهرۀ معصومشان نقش می‌بست. آنها همان گل‌های کوچکی بودند با شاخه‌هایی بسیار ظریف؛ که دلشان می‌خواست چراغ چهارراه زندگی‌شان هر‌چه زودتر سبز شود تا بتوانند برای همیشه از این روزهای تلخ گذر کنند!
برای مددکاران پخش افطار در مناطق محرومی (از جمله: کمپ کارتن خواب‌های محلۀ فرحزاد، روستای ورامینه در حومۀ تهران، کورۀ آجرپزی، محلۀ رضویه و …) که از قبل شناسایی شده بودند، علاوه‌بر شور و هیجان طعم خاصی داشت. طعمی غیر قابل وصف و از جنس مهربانی حضرت علی (ع)، برای میهمانانی که خود میهمان خدا بودند!
خوش‌حالی مددکاران در روزهای ماه مبارک رمضان از جنس شیشه‌های نازک عطری بود که با لبخند بندگان خوب خدا وقتی که غذایی خوش عطر را به وقت افطار دریافت می‌کردند، می‌شکست و فضای آن‌جا را تا دوردست‌ها عطرآگین می‌کرد!
عطری به نام مهربانی …
و این مهربانی در بنیاد خیریه نیکوکاران شریف هم‌چنان ادامه دارد!