خیریه نیکوکاران شریف
english

کودک‌آزاری ، چرایی یک پدیده و راه مبارزه با آن

کودک‌آزاری ، چرایی یک پدیده و راه مبارزه با آن

می‌دانید بدترین کاری که در مقابل کودک‌آزاری می‌توان انجام داد چیست؟ سکوت کردن . مدتی هست، که تصاویر دلخراش کودک آزاری در نقاط مختلف دنیا در فضای مجازی دست به دست می‌شود. افرادی که بی هیچ مروتی نسبت به فرزندانشان اعمال خشونت می‌کنند و هشتاد درصد آنان خود والدین هستند. موسسه نیکوکاران شریف نیز؛ که حامی کودکان بد‌سرپرست است  با مواردی بسیاری از این دست آشناست. که بسیاری از آن‌ها در فضای مجازی عمومی نشده و عموم مردم از آن بی اطلاع‌اند. چرا که کودک آزاری یک معضل اجتماعی است، نه یک اتفاق خبری که به یک روزه در فضای مجازی وایرال شود. پرونده‌ی اخیر کودکی در ملایر، که توسط بستگانش مورد آزار و اذیت قرار گرفته بود، ما را به عن.ان سازمان مردم نهاد حامی کودکان بدسرپرست، بر آن کرد تا چرایی این پدیده را بررسی کنیم. پس در شش دقیقه بخوانید چرا برخی از مردم به کودکان آسیب می‌رسانند؟ هیچ پاسخ ساده ای وجود ندارد که بتواند توضیح دهد که چرا برخی والدین یا بزرگسالان از کودکان سو استفاده می کنند. مانند بسیاری از موارد ، عواملی که منجر به کودک آزاری می شوند پیچیده هستند و غالباً با سایر مسائل در هم آمیخته اند. تشخیص و درک این مسائل کار ساده‌ای نیست و نخواهد بود. اما می‌توان به برخی اتفاقات بسترساز اشاره کرد ازجمله:

  • زمینه‌ی مصرف مواد مخدر
  • شرایط سلامت جسمی یا روانی ، مانند افسردگی ، اضطراب یا اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
  • روابط
  • سابقه کودک آزاری یا بی توجهی در دوران کودکی خود
  • داشتن ضعف در والدین و کودک
  • استرس اقتصادی – اجتماعی ناشی از مسائل مالی ، بیکاری یا مشکلات پزشکی
  • عدم درک فرد در مورد رشد اساسی دوران کودکی (انتظار والدین از کودکان برای انجام کارهایی که برایش آماده نیستند ،یک نوع کودک‌ آزاری است)
  • کمبود مهارت والدین در کنار آمدن با فشارها و مبارزات تربیت کودک
  • عدم حمایت اعضای خانواده ، دوستان ، همسایگان یا جامعه
  • مراقبت از کودک دارای معلولیت ذهنی یا جسمی که احتیاجج به چالش و مراقبت بیشتری دارد
  • استرس یا بحران خانوادگی ناشی از خشونت خانگی ، آشفتگی روابط ، جدایی یا طلاق
  • مسائل مربوط به بهداشت روانی شخصی ، از جمله اعتماد به نفس پایین و احساس بی لیاقتی یا شرمندگی

کودک آزاری به چه رفتاری گفته می‌شود؟ کودک آزاری هر نوع بدرفتاری یا بی توجهی است که به کودک آسیب می رساند. این کار اغلب توسط والدین ، ​​سرپرست یا شخص دیگری انجام می شود که در زندگی کودک اختیار دارد.   انواع کودک‌آزاری: آزار جسمی: ​​ضربه زدن ، ضربه زدن یا هر چیزی که باعث آسیب جسمی شود سواستفاده جنسی: آزار و اذیت ، بدخلقی یا تجاوز جنسی سواستفاده عاطفی: کوچک جلوه دادن ، تحقیر کردن ، داد زدن یا جلوگیری از ارتباط عاطفی غفلت پزشکی: انکار خدمات پزشکی مورد نیاز کودک یا سو استفاده پزشکی از او غفلت تربیتی و پرورشی: خودداری یا عدم تأمین مراقبت ، غذا ، سرپناه یا سایر ملزومات اساسی کودک آزاری مطالعه ای در سال ۲۰۰۹ به بررسی نقش تجربیات نامطلوب کودکی در بزرگسالی فرد آسیب دیده پرداخت. محققان دریافتند که کسانی که تعدادی تجربه منفی در دوران کودکی گزارش کرده اند، متوسط ​​عمر آنها ۲۰ سال کمتر از کسانی است که این تجربیات را نداشته اند. افرادی که در دوران کودکی مورد آزار و اذیت قرار گرفتند به احتمال زیاد چرخه این رفتار را تکرار خواهند کرد. اما با کمک گرفتن از پزشک یا آشنایان معتمد می‌توانند این خطر را در خود کاهش دهند. نشانه‌های کودکی که مورد آزار قرار گرفته، چیست؟ کودکانی که مورد آزار و اذیت قرار می گیرند اغلب آن را پنهان می‌کنند. با این حال، بزرگسالان یا دیگر شخصیت های معتبر در زندگی کودک، مانند یک معلم، مربی یا مراقب، اغلب می توانند نشانه‌های بدرفتاری احتمالی را تشخیص دهند. برخی از آنان عبارتند از :  

  • تغییر در رفتار ، از جمله خصومت ، بیش فعالی ، عصبانیت یا پرخاشگری
  • عدم تمایل به فعالیت هایی مانند مدرسه ، ورزش یا فعالیت های فوق برنامه
  • تلاش برای فرار یا ترک خانه
  • تغییر در عملکرد در مدرسه
  • غیبت مکرر در مدرسه
  • کناره گیری از دوستان ، خانواده یا فعالیتهای معمول
  • خودزنی یا اقدام به خودکشی
  • رفتار سرپیچی

  چه کارباید کرد اگر، مشکوک هستید که یک کودک آسیب دیده است! اگر فکر می کنید کودکی که می دانید مورد آزار و اذیت قرار گرفته است ، فوراً برای آن کودک درخواست کمک کنید. در هر کجای کشور شما می‌توانید، در صورت آگاهی از کودک آزاری چه از سمت خانواده و از چه سمت دیگران، با شماره ۱۲۳تماس گرفته و گزارش خود را به اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی ارائه کنید. مددکارن اجتماعی عموما به محل مورد نظر اعزام می‌شوند و پس از راستی‌آزمایی در صورتی که  تشخیص دهند خانواده صلاحیت نگهداری از کودک را ندارند، پرونده به پزشکان متخصص و سپس مراجع قضایی ارجاع داده می‌شود و بر اساس حکم قاضی، سرنوشت کودک مشخص می‌شود. منبع: https://www.healthline.com/

نظر خودتان را ارسال کنید