یادمان باشد همه در پیشگاه خدا، یکسان هستیم

یادمان باشد با کلمه “ک.م.ک” بیگانه نباشیم. یادمان باشد در کار خیر پیش‌ قدم باشیم. یادمان باشد هنگام غذا خوردن از گرسنگان هم یاد کنیم. یادمان باشد در مواجهه با مددجو مهربان باشیم. یادمان باشد که در هر جا هستیم و هر کاری که می کنیم خدا را در نظر داشته باشیم.
اگر کمی زندگی روزمره خود را مرور کنیم متوجه می‌شویم که نام خدا، کمک، پول، تصادف، مرگ‌ومیر سرفصل زندگی روزمره مااست.
هرکدام از آن‌ها بستگی به سرنوشت انسان‌ها دارد و مبدأ و مقصد زندگی را چه در این دنیا و چه در آن دنیا مشخص می‌کند.
زندگی هر فردی بسته به نوع ثوابی که می کند، دارد چه بسا که هر فردی بهتر است زندگی خود را بر مبنای خوبی‌ها تنظیم کند.
آدم‌ها به چند دسته تقسیم می‌شوند دسته اول خوب که تمام جوانب خوبی‌ها را در نظر می‌گیرند و چارچوب زندگی خود را بر مبنای آن طراحی می‌کنند.
دسته دوم متوسط که با تردید زندگی خود را پیش می‌برند.
دسته سوم دین و قیامت خدا را قبول ندارند و فکر می کنند خدا در خلقتش فرق گذاشته است.
زندگی را آن طور که هست باید باور داشت نه آن طور که نیست، چرا که همه در پیشگاه خداوند یکتا یکسان هستیم.
این نیست که بگوییم چرا فلانی معلول است، چرا فلانی لال است، چرا فلانی بیماری مادرزادی دارد، چرا فلانی زشت است با کمی مطالعه و تدبیر می توانیم پاسخ این همه چراها را بیابیم.
انتهای پیام/ح.ع