یازدهم تیر 94مصادف با پانزدهم رمضان، همین پنج‌شنبه‌ی گذشته بار دیگر بچه‌های بنیاد امور خیریه‌ی نیکوکاران شریف در مسجد صاحب‌الزمان این روستای کوچک سفره‌های افطاری را پهن کردند تا ساعتی را در کنار هم با مهربانی میهمان دل‌های پاک یکدیگر شوند.
روستائیان چه شادمانه و مهربان در کنار یکدیگر به هم “قبول باشد” می‌گفتند و در میان لحظه‌های ناب اذان برای زندگی پرفرازونشیبشان دعا می‌کردند!
آری؛ دعا می‌کردند خداوند را برای همیشه در بهترین نقطه‌ی قلب خود جای دهند، یادشان نرود او تنها تکیه‌گاه محکمی ست که دست بندگانش را همیشه در دست خود نگه می‌دارد!
یادشان نرود که اگر بخواهند می‌توانند تا ابد میهمان دل خدای مهربانشان باشند؛ نه‌فقط در ماه رمضان و نه‌فقط در یک ماه به‌خصوص؛ همیشه و همه‌جا …
دوستان نازنینمان خانم طباطبایی و همسر گران‌قدرشان نیز برای برگزاری هر چه بهتر ضیافتی که به همت بنیاد برپاشده بود بار دیگر دست یاری دادند و زنان، مردان و کودکان روستایشان را به سفره‌ی اطعامی که پهن شده بود؛ دعوت کردند.
نان و سبزی، چای تازه‌دم، خرما، پنیر، غذایی گرم و خوشمزه در کنار یک نوشیدنی خنک خستگی یک روز خویشتن‌داری روحی و جسمی را به چشیدن شهد شیرین جمله‌ی ” روزه‌ات قبول حق” رهنمون می‌کرد!
نظر خودتان را ارسال کنید