این زیباترین و شیرین ترین جمله ایست که هر پدر و مادر در انتظار فرزندی آرزومند شنیدنش هستند اما صد افسوس که هستند مادران و پدرانی که با مشکلات فرزندانشان در اوج جوانی مویی سپید میکنند و پیر می شوند …
فرشته گان معصومی که محکوم به سکون و نشستن بر یارهای چرخ دار آهنی خود هستند …
کودکانی که تا همیشه نیازمند دستانی هستند برای یاری … برای آب دادن و غذا دادن ….
هستند کودکانی که تنها از نگاه پر نیازش میتوان فهمید لبان کوچکش تشنه قطره آبی ست
گاهی نگاه می کنی و میگذری و در دل می گویی راهی نیست
اری گاهی راهی نیست اما میتوان راهی ساخت
این فرشتگان بال شکسته آرزوی پرواز دارند ایا راهی می دانی برای به پرواز درآوردن بالهای شکسته شان
با هم راه را برایشان می سازیم ….
شش ماهه بود که پای بر این کره خاکی نهاد
حین زایمان و به علت نرسیدن اکسیژن به مغزش، دچار معلولیت و ضعف شدید در دست ها و پاهای کوچکش شد . متاسفانه با فشار شدیدی که به اندام های حرکتی اش آمد دو بار مجبور به عمل جراحی شد و در نهایت برای جلوگیری از آسیب بیشتر در حال انجام مراحل درمانی و فیزیوتراپی مستمر است .
محمد حسین امروز هفت ساله شده . به لحاظ ذهنی تیزهوش است و بیشتر از یک انسان سالم توان پردازش فکری را دارد .
این فرزند ایران زمین، برای زندگی کردن می جنگد، موهبتی که حق اوست!
در این مسیر پر فراز و نشیب و در کنار شما نیکوکاران شریف
می توانیم، شوق او را برای پیشرفت و رسیدن به بهترین ها که شایسته اوست، فزونی بخشیم .
در سخت ترین شرایط ، همیشه راهی هست …
راهی که سیاهی شب را به روشنای روز می رساند !
نظر خودتان را ارسال کنید