صدای گریه کودکان فقیر در کوچه و پس کوچه‌های شهر مانند، “سازی” است بر گوش مردمانی که خودشان غرق در مشکلاتند وهیچ احساسی بر آنان ندارند و با خیالی آسوده از کنار آنان می گذرند.
همنوایی با صدای کودکانی که از داشتن خانواده‌ی خوب محروم هستند و لحظه به لحظه زندگیشان با زجر می گذرد.
نمی گویم” کار خیر اجر دارد” چرا که ممکن است برخی‌ها به این کلمه بیگانه باشند و دستشان در کمک بلرزد.
کودکان “نیازمند” پول و ماشین نمی‌خواهند، آنان دست نوازش و محبت می خواهند شاید با اندکی “توجه و محبت” بتوان دنیایشان را عوض کرد.
وجود انسان‌های جور و واجور با فرهنگ های مختلف در کشور، کار حامیان نیکوکار را در تشخیص افراد نیازمند با مشکل مواجه کرده است لذا آنان نمی دانند به چه کسی کمک کنند.
وجود حامیان نیکوکار در کشور برگ زرینی برای میهن عزیزمان محسوب می‌شود، حامیانی که مسئول نیستند اما خود را در برابر خانواده هایی که زیر خط فقر هستند، مسئول می دانند.
کمتر کسی را می توان در کشور یافت که کودکانی که چیزی برای خوردن ندارند را ببینند و خود را با آنان همدرد نداند.
بنیاد نیکوکاران شریف و فرشته ها با رسالت حمایتی خود توانست با همت والای حامیان نیکوسرشت جمع زیادی از این کودکان را تحت حمایت های مهربانانه خود قرار دهند.
انتهای پیام/ح.ع
نظر خودتان را ارسال کنید